Slagwerkkrant 212 | Van Leeuwen bij Harbour of Souls

Rockdrummer Richard van Leeuwen (Rebelstar, Frozen Sun) heeft met zijn band Harbour of Souls een ouderwets rockende tweede ep opgenomen: Doomsayer. Ouderwets rockend? De Zeeuwse formatie speelt naar eigen zeggen 'een mix van jaren zeventig hardrock en old school heavy metal. Denk aan bands als Thin Lizzy, Judas Priest en Iron Maiden.' Ook producer Pieter Kloos (Death Alley, Peter Pan Speedrock, Dool) ging voor een old school-aanpak. Van Leeuwen: 'Géén triggers, geen overdubs, maar een geoliede hardrockband die in een live room gezamenlijk in enkele takes de songs opneemt. Inclusief de gitaarsolo's, zodat we daar dynamisch mooi op in konden spelen.' Ook was er veel aandacht voor een open en eerlijke drumsound: 'We hebben ongelooflijk veel werk gestoken in de overhead- en roommicrofoons, om een traditionele Studio Room-sfeer te scheppen. Geen in your face mix, maar lekker veel sublaag in de bassdrum en floortoms.' Check de ep op Spotify, de video van Doomsayer op Youtube, of bezoek de bandsite. Harbourofsouls.com

Rebelstar is het geesteskind van zanger/gitarist Serge Naberman, tevens gitarist in de theatershows van Najib Amhali (zie Slagwerkkrant 165). Hun tweede cd is wederom opgenomen in Nabermans eigen studio, met hemzelf in de producersstoel. In Slagwerkkrant 181 vertelt drummer Richard van Leeuwen over de albumopnames en de door hem daarop bespeelde Tama Starclassic Mirage. 

'Sinds een half jaar heb ik weer een endorsement deal met Tama, en kreeg ik de vrije hand om mijn droomkit te laten bouwen: een Starclassic Maple met “Gold Sparkle” gelakte finish. De standaard retailconfiguratie bevat tegenwoordig alleen nog maar 22” bassdrums en vaak ook nog eens onnodig diep: 18” of zelfs 20”. Ik wilde echter terug naar een meer traditionele rockkit met een grote, maar ondiepe bassdrum. Na het raadplegen van een aantal collega-drummers en sound engineers heb ik gekozen voor een 24”x16”. Voor de floortoms heb ik “vierkante” maten gekozen: 14”x14” en 16”x16”. En één tom 12”x9” boven de bassdrum op een snarestand. Zowel de finish als de maten staan gewoon in de Tama catalogus hoor, maar ik ben de eerste in Europa die hem in deze configuratie op het podium heeft. Op de toms wederom Evans G2 Clear boven en G1 Clear onder. Tama en Evans zijn gewoon de perfecte match. Ik vind die Starclassics toch al zo makkelijk te stemmen: de ketels zijn perfect rond en de Die-Cast Hoops drukken het vel heel gelijkmatig naar beneden. Nieuwe vellen draai ik er trouwens gewoon thuis op, voordat ik naar een optreden rijd. Ik stem ze dan alleen maar met een vinger-aanslag met de bedoeling dit ’s avonds af te maken tijdens de soundcheck, maar dat is vaak geeneens meer nodig. Live experimenteer ik momenteel met een set Meinl bekkens: Soundcaster Custom en Classics Custom Extreme Metal. Ze glimmen zo mooi en kunnen goed overweg met snoeiharde 5B stokslagen.’

Heeft Rebelstar voor een andere kijk op je instrument gezorgd?

‘Niet direct. De jongens hebben me wel anders naar mezelf laten kijken. Je kijkt toch altijd tegen andere muzikanten op, om je grenzen te verleggen maar ook om andere invalshoeken te ontdekken. Ik heb ook een rijtje favoriete drummers die me een doel geven om naartoe te werken. Deze jongens grepen echter terug naar grooves en fills die ik jaren geleden speelde. Ik had zelf zoiets van “maar dat hebben we toch allang gehad, dat heb ik overboord gegooid” maar zij gaven aan dat juist dát de typische Richard van Leeuwen-stijl is waarom ze me graag in de band wilden hebben. Ik bedoel, in 1992 zaten Serge en ik al samen in Flyer (zie SWK no 55), maar daarna zijn we elkaar lange tijd uit het oog verloren. Opmerkelijk is dat Serge al die 20 jaar met mijn drumpartijen in zijn hoofd heeft gelopen. Die waren zijn standaard geworden. Je moet begrijpen, in die tijd luisterden we naar Europe en Bon Jovi en we sloten ons in de oefenruimte op om ons zulke partijen eigen te maken. Toen is de basis gelegd. Vandaar dat nu de klik ook zo groot is. We hebben maar een half woord nodig. Toch is er in mijn drumspel wel wat veranderd: vroeger wilde ik nog wel eens lui in de tel hangen, tegenwoordig is alles spot on.’

‘We hebben ook geëxperimenteerd met verschillende versies. Look But Don’t Touch bijvoorbeeld is begonnen met een floortomritme, ik kwam met een double bass variant, en uiteindelijk is het een “Train Beat” geworden. Er waren overigens ook nummers waar al kant en klare demo’s van waren hoor. Die heb ik gewoon goed voorbereid en dat was eerste of tweede take-werk. In totaal zijn we drie dagen met de drums bezig geweest. Al met al erg inspirerende sessies.'

‘Bij live optredens van Rebelstar wordt er veel energie de zaal in geslingerd, en het publiek pikt deze vibe op. Er is veel interactie tussen de bandleden onderling, en tussen band en publiek. Ik probeer er zelf ook altijd een feestje van te maken: lekker hard slaan, met mijn stokken twirlen, een beetje gek doen. Dat helpt me ook om de zenuwen overboord te gooien. Ik ben onderdeel van het feestje en een missertje deert me dan niet meer.'

Speel je de laatste jaren ook andere stijlen dan rock?

‘Tot voor een jaar geleden speelde ik met de inmiddels 60-jarige gitarist Miles Browning, in een Bluesrock Powertrio. Op allerlei gelegenheden. Veel improviseren. We hadden namelijk niet echt een vast repertoire, maar meer een stuk of 20 thema’s die we op allerlei manieren konden uitbouwen. De ene keer virtuoze powerblues op een groot podium, de andere keer ingetogen in een bluescafé. En ja, dan speelde ik ook wel eens met brushes. Ik heb hiervan laatst wat opnames teruggekeken en dat klonk eigenlijk best OK, maar toch voel ik me nooit echt op mijn gemak met brushes. Ik ga liever full power!’ 

Contact:  INSTAGRAM  |  FACEBOOK/MESSENGER